Είναι πάρα πολλά αυτά που θέλω να σου γράψω με αφορμή τη σημερινή εορτή...Όπως ότι στη σχολική Ιστορία αποσιωπάται, ή έστω, δεν τονίζεται το γεγονός πως η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, όπου δεν τιμωρήθηκαν οι δωσίλογοι...τουνάντιον "αξιοποιήθηκαν"...ή ότι, γιατί να μην εορτάζεται η επέτειος της απελευθέρωσης από τους Ναζί, αντί για την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου...ή το ότι οι μαυραγορίτες που εκμεταλλεύτηκαν την πείνα που το Χειμώνα του '41-'42 θέρισε 700.000, περίπου, ψυχές στα μεγάλα αστικά κέντρα της κατεχόμενης Ελλάδας, μεταπολεμικά εξελίχθηκαν σε "ευυπόληπτους" εφοπλιστές... Όλα αυτά μπορείς να τα δεις σε πολύ αξιόλογα ντοκιμαντέρ, αυτές τις μέρες, στη Δημόσια Τηλεόραση! Αντ' αυτού σου χαρίζω το παραπάνω παλιό αντάρτικο. Λέγεται "Μαλλιά σγουρά" και εδώ το ενορχήστρωσε ο Νότης Μαυρουδής και το ερμηνεύει ο Πέτρος Πανδής. Θα μου επιτρέψεις να το αφιερώσω στον παππού μου, Κώστα Μαζιώτη του Αποστόλη και της Αλεξάνδρας και τους συντρόφους συμπολεμιστές του!
Όποιος λέει πως δε βγαίνει καλή μουσική, μάλλον πλανάται πλάνην οικτράν....! Μέσα στο καλοκαίρι έκανα λόγο για το απολαυστικό φετινό άλμπουμ των Parquet Courts, από τη Νέα Υόρκη. Τώρα θα σε μεταφέρω πιο βόρεια, στην άλλη πλευρά των συνόρων, στον Καναδά! Ήταν κάποτε μια μπάντα που τη λέγαν Viet Cong και η οποία πέρυσι κατάφερε να κάνει κάτι παραπάνω από αίσθηση, ακόμα και στη χώρα μας, όπου μάλιστα ήρθαν και για ζωντανή εμφάνιση. Το όνομά της, ωστόσο, προκάλεσε δυσαρέσκεια σε κάποιους-κάπου άκουσα πως διαμαρτυρήθηκε η κυβέρνηση του Βιετνάμ (...άκυρο?) Γεννηθήτω, λοιπόν, Preoccupations!!!
Μαζί τους δημιουργήθηκε ένα ακόμα σπάνιας ποιότητας άλμπουμ. Ένας δίσκος που, όπως δήλωσα στην Ηλέκτρα από τους Ντελικασσέτεν-από των οποίων την εκπομπή στον IndiegroundOnlineRadio πήρα χαμπάρι την κυκλοφορία-είναι εφάμιλλος ενός "Unknown Pleasures" (των Joy Division), ενός "Pornography" (Cure), καθώς και των δίσκων των Mecano!!! Πρόκειται για το δίσκο που θα αποτελέσει ζευγάρι, για φέτος, με το, επίσης, υπέροχο και εξίσου εξιλεωτικό (sic) "Adore Life" που μας προσέφεραν φέτος τα τρομερά κορίτσια, οι Savages!!! Γνώμη μου είναι πως και αυτός ο δίσκος θα αποτελεί τα επόμενα χρόνια, σημείο αναφοράς για τον ήχο του σήμερα. Σαφώς και έχει δάνεια, αλλά υπάρχει κανείς που να μην έχει αντιληφθεί ότι εδώ και τρεις δεκαετίες ζούμε στην εποχή της μετά-νεοτερικότητας? Το σίγουρο είναι πως, μάλλον, βρήκαμε το απόλυτο αριστούργημα της χρονιάς! Βιάζομαι? Θα δείξει!!!
"Fever", το τραγούδι που κλείνει το δίσκο των Preoccupations.
