Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

Ο Wim Mertens και το Σύνολό του στο Ωδείο της Νικόπολης.

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε σήμερα (30/7/2017) στο www.prevezatoday.gr, από όπου και η φωτογραφεία.



Οι μουσικόφιλοι της Πρέβεζας και της ευρύτερης περιοχής, εδώ και καιρό, περίμεναν τη χθεσινή συναυλία του διεθνώς καταξιωμένου και αγαπητού βέλγου συνθέτη Wim Mertens και των συνεργατών του στο Ωδείο, στον αρχαιολογικό χώρο της Νικόπολης. Είμαι της άποψης ότι η χθεσινή παράσταση ικανοποίησε τις προσδοκίες, αν όχι όλων, τουλάχιστον των περισσοτέρων από όσους παραβρέθηκαν. Τουλάχιστον, αυτό φάνηκε από το θερμό χειροκρότημα μετά από κάθε σύνθεση.

Όπως μας είχε προετοιμάσει και το δελτίο τύπου και γενικότερα η ενημέρωση, που προηγήθηκε της εκδήλωσης, ο Mertens μας παρουσίασε, στο πρώτο μέρος, το ολοκαίνουριο έργο του “Dust of Truths”, πέρα για πέρα ταιριαστό, μιας και ο ίδιος έχει δηλώσει πως το δημιούργησε, εμπνευσμένος από την προ τριετίας εμφάνισή του στο Μνημείο του Αυγούστου. Στο δεύτερο μέρος το πρόγραμμα περιλάμβανε μια σειρά επιλογών από το πλούσιο ρεπερτόριο του συνθέτη.

Για την ερμηνευτική δεινότητα των επί σκηνής εκτελεστών δεν έχω τις απαιτούμενες τεχνικές γνώσεις, ώστε να μπορώ να εκφράσω εμπεριστατωμένη άποψη. Η εντύπωση που μου άφησαν τα παιξίματα ήταν εκείνη της πλήρους αρμονίας, με τις υφέσεις και τις εξάρσεις που χρωμάτιζαν πολύ όμορφα τα μουσικά κομμάτια. Προσωπικά, σε καμία στιγμή δεν ένοιωσα να κουράζομαι από τα επί σκηνής τεκταινόμενα.

Ο Mertens, τον οποίο πρώτη φορά είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω ζωντανά, με κέρδισε, μεταξύ άλλων, από το ότι, αν και σχεδόν αμίλητος, μετά από κάθε σύνθεση, με τον τρόπο του, δεν έχανε την ευκαιρία, είτε να ευχαριστήσει το κοινό για την προσοχή που επεδείκνυε και το χειροκρότημα, είτε να αποδώσει τα εύσημα στους εκτελεστές-συνεργάτες του για τις σπουδαίες ερμηνείες τους. Αυτό δείχνει πολλά πράγματα, όπως γενναιοδωρία αλλά και το ήθος του, αντάξιο ενός Μεγάλου Καλλιτέχνη!

Αν πρέπει, οπωσδήποτε να αναφερθεί κάτι αρνητικό, αυτό είναι ένα μικρό πρόβλημα στον ήχο, κάπου στην αρχή του προγράμματος. Όμως, ήταν πρόσκαιρο και δεν χάλασε την πολύ όμορφη, γενική, εικόνα της εκδήλωσης.

Απαραίτητο είναι να πούμε πολλά μπράβο στους εμπνευστές της βραδυάς, το Preveza Jazz Festival και ιδιαίτερα στον κ. Μήτσιο, που όπως πληροφορηθήκαμε στην αρχή της εκδήλωσης, χάρη στη δική του επιμονή και προσπάθεια, κατέστη εφικτή η παρουσία του Wim Mertens Ensemble στην περιοχή μας. Ήταν μια ευκαιρία για όλους μας να απολαύσουμε τα έργα ενός ιδιαίτερου και διεθνώς, όπως προαναφέρθηκε, καταξιωμένου καλλιτέχνη και δημιουργού. Ακόμα, πολλά μπράβο και στους υπεύθυνους από την Εφορεία Αρχαιοτήτων, χωρίς την αρωγή των οποίων, είναι ευνόητο, πως ουσιαστικά θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί, με τόση επιτυχία μάλιστα, αυτή η εκδήλωση!


Τέλος, μένει μόνο να ευχηθούμε, να ακολουθήσουν και άλλες ευκαιρίες να απολαύσουμε στον τόπο μας, τέτοιες όμορφες και σημαντικές παραστάσεις.

Παρασκευή 14 Ιουλίου 2017

Σκέψεις...



Σε τρεις εβδομάδες κλείνω τα σαράντα. Όπως και να το κάνεις τα δεύτερα  –άντα είναι ένα κάποιο ορόσημο. Εδώ και μήνες αναστοχάζομαι προσπαθώντας να αξιολογήσω την μέχρι τώρα πορεία μου και γενικά την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι, πνευματικά, διανοητικά, ψυχικά, ακόμα και σωματικά. Ακόμα περισσότερο, αναλογίζομαι τις τωρινές ασχολίες μου. Προσπαθώ να τις δω μέσα από τα μάτια του εικοσάχρονου Κώστα.

Είμαι στη θέση την οποία με περίμενα τότε;

Είμαι όπως με φανταζόμουν τότε;

Όπως με ήθελα;

Στα πρώτα δύο απάντηση δεν υπάρχει. Όχι ότι ο εικοσαετής Κώστας δεν είχε φιλοδοξίες ή προσδοκίες, αλλά μέσα στη θολούρα των πρώτων χρόνων μετά την εφηβεία, ανάθεμά με αν είναι δυνατό να έχεις ξεκάθαρη εικόνα του πώς θα είναι τα πράγματα τα επόμενα δύο χρόνια. Πόσο μάλλον τα επόμενα είκοσι…

Στα σαράντα μου ακούω, ακόμη, μουσική. Πολλή μουσική. Να το θέσω απλά, από την ώρα του πρωινού εγερτηρίου, δεν υπάρχει στιγμή που, όταν είμαι σπίτι, να μην ακούω μουσική. Επίσης, παίζω μουσική. Με την κιθάρα μου, κυρίως. Ακόμα μοιράζω μουσική, δική μου και άλλων. Εδώ, φυσικά, βοηθά τα μέγιστα και η τεχνολογία μαζί με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης!

Ώρες-ώρες νιώθω να έχω κουραστεί… «Ως πότε θα ασχολείσαι με αυτά;» Η απάντηση είναι: «Όσο υπάρχει η τεχνολογία που μου το επιτρέπει. Όσο μπορώ και πληκτρολογώ. Όσο ανασαίνω! Όσο αντέχω!!»

Αν θες τη γνώμη μου, σε τούτη την εποχή μετάβασης που ζούμε και που ένας Θεός ξέρει που θα μας βγάλει-και, αν..- έχω την αίσθηση πως το μόνο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να σκεφθούμε ελεύθερα και, εφόσον το επιτρέπουν οι περιστάσεις να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας. Διάολε, μονάχα μια φορά ζούμε!


Στο ερώτημα του αν είμαι, όπως θα ήθελα, η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο, απερίφραστο και βροντερό «ΝΑΙ»!! 

Neil Young & Crazy Horse "Hey, hey, my, my"